Kiboko, Ndege & Pundamilia

(Helaas) alweer het laatste deel van onze safari!

De wekker ging om 05:30. Opstaan was een eitje, aangezien we onderhand gewend zijn aan dit tijdstip. Na het ontbijt vertrokken naar het krater van Ngorogoro. Zoals gezegd zaten we hoog, was het vroeg én was het koud! Al onze truien, trainingsbroeken en sjaals kwamen heeel goed van pas!

Het Ngorogoro krater bezit de meeste biodiversiteit van de hele wereld. Het mooiste aan het krater was de omgeving en het uitzicht. Vooral de afdaling met de auto het krater in, gaf tijdens zonsopgang adembenemende uitzichten. Grote vlaktes, met een ring aan bergen.. De wolken hingen sprookjesachtig om de bergen.. Wij keken onze ogen uit!

In het krater zagen we weer veel verschillende dieren (zebras, gnoes, buffalos, wilde zwijnen ect.). Na een tijd te hebben rondgereden, stopten we bij een meer om even de benen te strekken. Het meer was omgeven door bergen, op de achtergrond was een bos te zien en ín het meer lagen nijlpaarden te chillen/snurken. Weer een bizar mooie plek! Wat een uitzicht... Hier hebben we een aantal groepsfotos gemaakt (die ontbreken ivm gebrek aan camera’s L ).

Toen we weer verder reden, kwamen we bij een speciale plek voor olifanten (beetje zielig wel). Dit is een plek waar olifanten heen trekken als ze aan het einde van hun leven zijn gekomen. Hier is namelijk geen eten te vinden, waardoor ze zullen sterven aan honger. Op de grond lagen allerlei botten van olifanten die daar overleden waren. In de verte zagen we twee olifanten lopen, die hier waarschijnlijk binnenkort dood gaan.. Best wel zielig vonden wij..

In de verte zagen we weer een stoet auto’s bij elkaar staan. Natuurlijk wilden we daarheen! Er zaten meerdere leeuwen langs de weg. Het waren twee mannetjes en twee vrouwtjes. Een van de vrouwtjes draaide een beetje vreemd om een mannetje heen, maar (helaas) liet onze gids niet echt iets los over wat er gaande was. Uiteindelijk hoorden we een andere gids zeggen dat ze bezig waren met een ‘love dance’ en dat het vrouwtje ‘on heat’ was. Ze had dus zin in seks.. Het mannetje besteedde niet veel aandacht aan haar versiertrucs, dus dat vonden we een beetje sneu. Uiteindelijk ging het mannetje dan toch maar akkoord. Hij bovenop haar zitten, wiebeltje zijn kontje voor een seconde of 6 heen-en-weer ennnnn het was gedaan... Kort maar krachtig, die leeuwenseks. Anyways, we hadden dus naast heel veel welpjes óók parende leeuwen gezien! Bijzonder!!

Onze snipereyes stonden vanaf het moment dat we het park inreden op scherp. Ngorogoro is namelijk de enige plek in Tanzania waar nog neushoorns te zien zijn. Aangezien dit dier één van de big five is én heel zeldzaam (door alle stomme stropers, haat aan deze mensen), wilden we deze niet missen! We reden daarom door een soort bos, in de hoop een neushoorn te sniperen!

In het bos stond weer een grote kudde olifanten, waarvan er eentje een showtje weg gaf. Deze ollie begon namelijk met zijn slurf modder om zich heen te gooien, super grappig gezicht! Verder zagen we veel buffalo’s chillen in het water (deze dieren zijn schijnbaar heel gevaarlijk, dus bekeken we ze liever van een afstandje). Midden in het bos zagen we een groep Vervet aapjes (die met hun blauwe klokkenspel). We stopten de auto om ze beter te kunnen bekijken/foto’s te kunnen maken, aangezien ze er gezellig bij zaten én erg dichtbij.

Plots kwam er uit de auto een moederaap gelopen (inclusief babyaap op haar buik). Tot onze grote verbazing was ze niet bang. De moederaap liep recht op de auto af.. terwijl dierenmoeders over het algemeen heel beschermend zijn. Nadat ze een paar keer strak langs en onder de auto door was gekropen, zagen we haar niet meer.. We dachten dat ze onder de auto zaten en tuurden geboeid naar de grond/wielen. Opeens zagen we in onze ooghoeken iets bewegen. Voor we het wisten zaten moederaap + baby op het dak van de auto (waar wij met onze hoofden uit staken). De uitdrukking van de aap was van zo dichtbij een stuk minder vriendelijk.. ze ontblootte haar tanden en wilde IN de auto springen. Gelukkig kwam Pieter snel in actie. Hij riep naar de gids: ‘IT’S ON THE CAR!!’ en maakte met zijn camera (gelukkig met een enorme lens) bewegingen richting de aap en maakte een TSSTSSSS eng/hard/schel geluid. De aap greep met zijn blote apen klauwen richting de lens.. probeerde deze te pakken. Toen dit niet lukte, nam moederaap toch maar snel het apenpad (ohnee hazenpad).. Pfffff, gelukkig waren ze weg.. We waren namelijk doodsbang dat de aap het briljante plan had de auto in te springen, om vervolgens zelf bang te worden en zich een weg door onze benen te bijten.. En liever krijgen wij toch geen rabiës (een ziekte die veel apen en andere dieren bij zich dragen).. Thank you Pieter, you’re a true hero!

Helaas was de zoektocht naar de neushoorn tevergeefs.. We hebben (bijna) heel Ngorogoro afgereden, maar nergens was een neushoorn te bekennen.. BALEN!!!! Maar ja, ze zijn zeldzaam en laten zich niet graag zien.. Wat overigens wel te begrijpen is. Gelukkig wordt deze teleurstelling dubbel dik goed gemaakt door alle andere dieren die we hebben gezien. We hebben geluk gehad met de diversiteit + activiteiten van de dieren. Bijna alle dieren die we konden bewonderen, hebben we gespot! En dat zónder radio of een gids met snipereye.. Allemaal zelf gedaan! Thumbs up for our Safari Spotters Super Team! Hieronder nog een aantal fotos van de gespotte dieren!

Deze safari was een avontuur en is een ervaring voor het leven! We hebben mogen genieten van grote hoeveelheden wilde dieren, in een prachtige omgeving. Dit zullen we niet snel vergeten! Ondanks de dingen die slecht geregeld waren (en jaaaa, we weten het.. het is Afrika), de gestolen gopro en de kapotte camera, hebben we onze ogen uitgekeken. En tja.. tegenvallers horen er natuurlijk gewoon bij! We blijven positief, want wat was het gaaf!!

Aangezien we tijdens safari ERG weinig geslapen hadden, kwamen we met wallen tot onder onze oksels terug in het vrijwilligershuis. Daarom hadden we besloten om zaterdag HE-LE-MAAL niks te doen! Gewoon lekker in bed liggen (wallen bevechten), boekje lezen, chilluhhh! Mag ook wel een keertje, zeker na deze indrukwekkende maar ook zeker vermoeiende dagen. Verder hadden we een MEGA berg met was. Door al het stof en de warmte (zweetuuh) waren onze kleren verre van schoon. Gelukkig konden we thuis aan Manka (houselady) vragen of ze deze was voor ons kon doen, zodat we met ‘fris’ gewassen kleertjes (zonder wasmiddel oid) onze reis konden beginnen.

Toen we zaterdagochtend ontwaakten (veel vroeger dan gewild natuurlijk), hadden we beiden een sms van Allan gekregen. Geen ‘Hey guys, did you enjoy the safari’-sms, maar een ‘You will need t pay extra’-sms. Extra kosten voor de extra nachten in het huis a.k.a. 30 euro per person per nacht. What the f***?! Drie weken geleden hadden we gevraagd of het mogelijk was om één of twee nachten extra te blijven, aangezien we via zijn ‘company’ boekten. Dan konden we even uitrusten en relaxed inpakken voordat we op reis zouden gaan. Allans antwoord: ‘Hakuna Matata! Hakuna Sheeda!’. Oftewel, geen zorgen! Geen probleem! Nou, VERBAZING droop van onze gezichten. De laatste dagen was het contact met Allan sowieso een beetje anders.. Plotseling ging alles alleen maar over geld en leerden we hem kennen op een manier dat we nog niet eerder hadden gezien.. Korte versie: niet echt gezellig zeg maar..

Verbaasd, verward en nog steeds heel moe zaten we aan het ontbijt. Wat gingen we nou doen..  Als we NU gingen, zouden we minimaal 60 euro per persoon besparen.. maar dan moesten we ook nu meteen alles gaan inpakken + hadden we een mega berg stinkende stoffige was. Als we zouden blijven.. Wassen, uitrusten, rustig inpakken. Erg welkom voelden we ons niet meer in het huis. Eigenlijk hadden we er een heel naar gevoel bij.. Uiteindelijk besloten we dus onze schouders eronder te zetten om met onze laatste kracht alles in te pakken en te vertrekken. BIKKELS!

Tot onze grote verbazing kregen we het voor elkaar alle baggage in onze backpack en rugzakken te proppen; VICTORY MOMENT! Op internet zochten we naar een hostel in het stadje waar we naartoe zouden trekken: Moshi. Gelukkig konden we meteen terecht bij dit hostel! Met allebei ongeveer 20 kilo op onze rug liepen we naar de hoofdweg om daar een bus richting Moshi aan te houden. Na ongeveer 15 minuten (vet snel!!) kwam er een bus waarin nog plekken vrij waren. We konden dus zitten! (stiekem waren we een beetje bang dat we 2 uur met onze backpacks moesten staan).  Onze backpacks en rugzakken pleurden we met een boog (soort van dan) op de stoel naast ons. UITERAARD betaalden we extra voor deze plek. Best joh! Gelukkig kostte de reis bijna niks (serieus) en konden we dit extra eurotje wel missen. De busreis was een avontuur op zich. Tijdens de rit ontstond er een onwijze ruzie tussen een aantal Afrikanen. Wij zaten achterin de bus en bekeken dit schouwspel van een afstandje. Helemaal fijn voelde het niet; zo groot is een bus niet. Uiteindelijk bleek dit om 500 shilling te gaan, oftewel 20 eurocentjes.. Dat is een drama wel waard inderdaad (not!). Verder probeerden twee Afrikaanse jongeheren héél ‘onopvallend’ een selfie van zichzelf te maken, met ons op de achtergrond. Tja, een selfie met twee muzungu’s is natuurlijk HE-LE-MAAL THE BOMB! Snappen wij wel, haha (: !!

Na 1.5 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan in Moshi. Een beetje verdwaald stapten we de bus uit. Direct stonden er meer dan 15 Afrikanen om ons heen, om te ‘vragen’ (lees: schreeuwen) of we een taxi, bus of dala nodig hadden. Beschrijven hoe zoiets gaat, is moeilijk – maar als we terug zijn, kunnen we dit immiteren als de beste!

Gelukkig hadden we onze Tanzaniaanse simkaartjes met internet, zodat we via Google Maps (écht een helden-app) het hostel konden bereiken. Het bleek maar 10 minuutjes lopen; een verademing met onze backpacks!

Aangekomen in het Kilimanjaro Grand Hostel kregen we meteen een 6-persoons kamer met 3 grote stapelbedden aangewezen. Er was verder niemand, lucky us! We konden dus lekker met zn tweeën in een huge kamer, NICE! Het hostel was schoon en het beste: we konden hier voor een prikkie (6 euro per persoon + ontbijt) verblijven! Met een opgelucht gevoel pakten we onze backpacks uit. Hier zaten we goed! Dat is altijd nog maar even de vraag.. maar daar hoefden we ons geen zorgen meer over te maken. ‘s Avonds konden we in het hostel een lekkere kipburger eten waar we allebei weer een beetje van opknapten.

De volgende ochtend ontmoetten we de eigenaar van het hotel (Madela). Hij vertelde (zeer uitgebreid; inclusief zelf getekende plattegrond etc haha) waar we een supermarkt, goede restaurants, een bank, markt etc. zaten. Vooraf had Eline reisgidsen doorgespit om te kijken wat er te doen is in Moshi. We wilden graag naar Lake Chala en een mooie waterval. Madela vertelde ons wat de goedkoopste en makkelijkste manier was om dit te doen. Echt een onwijs aardige man die ons heel goed heeft geholpen! Dat was fijn (:

Zondag zou een ECHTE rustdag worden. Na de safari, busreis en slechte nacht in het hostel, waren we nog steeds gesloopt. Onze kamer lag aan een hele drukke weg, waar auto’s/busjes/dala’s/motors de hele nacht toeterend langs sjeezden. Maaaaaar, dit was LANG niet het ergste. Om 04:00 uur ’s nachts (JA SERIEUS!!) was het tijd om te bidden! Vanuit een moskee werden dus Arabische teksten geblèrd door een luidspreker. Dit tafereel duurde een minuut of 20 (JA ECHT), waarna het een tijdje later weer van voor af aan begon. Opnieuw is dit zoiets wat erg moeilijk over te brengen is via geschreven tekst, dussss voor wie het heel graag wil weten; ook dit kunnen we inmiddels zéér goed immiteren. Anyways; héél fijn dat wij hier van mee mochten genieten, nog bedankt daarvoor Moskee van Moshi!

Ondertussen was de enorme berg wasgoed nog niet verdwenen (helaas). Het hostel bood een ‘laundry-service’, dus dat kwam mooi uit! Bij navraag vroegen ze voor deze service 1000 shilling (oftewel 40 eurocent) PER KLEDINGSTUK. Én ongeacht de grootte van het kledingstuk. Één sok of één string dus ook. Uhh.. dat vonden wij wel een beetje duur (tja, we blijven studenten hè.. maar het was ook wel echt veel was). Oplossing: gezellig zelf aan de slag! Voor nog geen 2 euro kochten we een teil. Samen met zelf meegebracht wasmiddel en een waslijn, was dit alles wat we nodig hadden. Na een uur of 2 was we alles schoon: TEAMWORK!! BAM!! Hierna hebben we onze maagjes gevuld met een pizza, een rondje door de stad gelopen én wat boodschappen gedaan.

Om onze ‘rustdag’ compleet te maken, trakteerden wij onszelf op, jawel, een MASSAGE! Geloof ons, met bizarre hobbelwegen in auto’s zonder vering, staand met een bochel/nek als een zwaan in een dala, plankbedden, kuilbedden, te korte bedden etc. etc. etc. liepen wij er intussen als een stel harken bij. We hadden op tripadvisor gelezen over een goede en betaalbare spa, die een deel van de opbrengst doneerde aan een goed doel (weeskinderen).

Er was een actie waarbij we voor 5000 shilling (2 euro) een volledige pedicure bij onze massage kregen. Wat onszelf verwennen/schoonheidssalons betreft zijn wij échte leken. Maar ja, als arme studenten hebben we daar geen centjes voor én door al het harde studeren ook geen tijd.. Dus we keken elkaar een beetje griezelig aan; ‘Uhh, een pedicure?’ - ‘Volledige pedicure?’ – ‘Wat is dat precies?’ – ‘Heb jij dat wel eens gedaan?’ -  ‘Nee, ik niet.. Jij wel dan?’ – ‘Nee.. maar dan zitten ze aan onze voeten toch..?’ – ‘Ja en gaan ze je teennagels vijlen enzo’ - ‘Hoeft niet zo hoor van mij..’ etc. Uiteindelijk haalde een blanke vrouw (bij wie ondertussen de bonken eelt van haar voeten werden gevijld) ons. Volgens haar was het hééél erg fijn!! Uhh, doe dan maar de pedicure erbij..

De massage was hard maar fijn en de pedicure werd een feest! Robin was eerst aan de beurt. Erg voet-en-teenaanraakbestendig is zij al niet, dus het vrouwtje kreeg een paar keer bijna een voet in haar oog.. maar beiden hebben ze het overleefd. Eline is wat voet-en-teenaanraakbestendiger, dus zij zat er iets meer ontspannen bij. Regelmatig keken we elkaar en dachten ‘what the heck gaan ze nu weer doen?’. Onze voeten werden uitgebreid gewassen, ze zijn hier in Tanzania NOG NOOIT zo schoon geweest. Ook onze teennageltjes werden gelakt (met 36 lagen, waarschijnlijk omdat het er hier makkelijk af gaat anders). We liepen dus met gemasseerde spiertjes, frisse voetjes, gelakte nageltjes én een hele ervaring rijker de deur uit; helemaal klaar voor de volgende reeks lichamelijke terreur in Tanzania!

Volgende keer het vervolg van onze reis.

Liefs R&E

P.S. De drie laatste wilde dieren in Swahili. Een ‘kiboko’ is een nijlpaard. ‘Ndege’ zijn vogels (die vaak op nijlpaarden staan/ziten/liggen te chillen). De laatste, ‘pundamilia’, is een zebra! Een van de dieren die we het meest hebben gezien.